“Rondje in de polder met twee behoorlijke viaducten over de Betuwelijn. Wegconditie: asfalt, in goede staat. En een enkele bocht.” Bron: watvoorrondje.nl
Moet goed te doen zijn dacht ik, dus goed gemutst aan de start. In Nieuw-Vossemeer vorige week was ik ook tevreden geweest, dus ik ging voor een herhaling van zetten. Een jonge wethouder van de gemeente Hardinxveld-Giessendam gaf het startsein, het klonk harder dan ik gewend was.
Vooraf aan de wedstrijd werden een ploeggenote en ik nog aangesproken door een echte wielerfanaat. Zo’n man die elk weekend verschillende wedstrijden in het land bezoekt. Iemand die waarschijnlijk zelf ook gekoerst heeft. En die nu zijn favorieten van de huidige tijd volgt. Hij had gezien hoe wij samengewerkt hadden voorin het tweede peloton vorige week, dat had hem geamuseerd.
De twee ‘behoorlijke viaducten’ vielen mee. Terugschakelen-staan-in-de-pedalen-en-boven, echter onderaan de afdeling een scherpe bocht naar rechts. Daar werd ik op geattendeerd door een renster met luidruchtig werkende remmen. Klonk heftiger dan het daadwerkelijke remeffect. Die afleiding kostte me tijd. Meer voorin zitten was het plan. Aan einde van de spoorweg weer een scherpe bocht. Duidelijk niet mijn kwaliteit. En dan viaduct twee.
Na enkele rondes werd voorin gas gegeven, peloton op een lint, ik zat bij de laatste tien. Je kunt er op wachten tot je eraf waait, ik zag de eerste rensters al gaan. Dan voel je je als een vis spartelend op het droge. Je probeert weer naar voor te rijden, in het hart van het peloton, uit de wind en mee met de koers. Dat lukt een, twee, soms drie keer…en dan gebeurt het onvermijdelijke.
Dit alles overdenkend ga ik mijn nummer inleveren. ‘Mag ik uw handtekening?’ klinkt het plots naast mij. ‘Mijn handtekening? Als in: die van mij?’ Een klein meisje steekt hoopvol haar boekje naar me toe. Ik vraag haar of ze ook wielrenster wil worden. Een vastbesloten ‘nee’, is haar antwoord. Nouk wil zangeres worden. Ik kijk nog eens goed naar haar, wie weet vraag ik haar later om een handtekening.
0 Comments