Al vaker heb ik me afgevraagd: wat als er iemand valt tijdens een race en hulp nodig heeft? De wielrenner in mij zegt: dan rijd je gewoon door, de arts in mij refereert echter aan de eed van Hippocrates. Deze artseneed begint met: “Ik beloof dat ik de geneeskunst zo goed als ik kan zal uitoefenen ten dienste van mijn medemens. Ik zal zorgen voor zieken, gezondheid bevorderen en lijden verlichten.” Aldus heb ik gehandeld vanavond. Tijdens een vriendschappelijke competitie was een renner op zijn hoofd gevallen. Er waren geen (para)medici in de buurt en ik zag kans om -veilig- het peloton te verlaten. Daarna weer aansluiting gezocht bij het peloton en een goede race gereden. Wat een mooie dag, ik sta op als sportarts en ga naar bed als wielrenner.
Ik ben trots op je zusje dat je de keuze gemaakt hebt en aan je eigen veiligheid hebt gedacht!