‘Ik heb groot respect voor je’, met deze woorden deed de motor agent die me naar de finish begeleid had, zijn helm voor me af. Acht kilometer voor de finish van de Parel van de Veluwe was mijn fiets onder me uit geschoven in een bocht. Ik remde niet eens – de hevige regen en hagel had het parcours spekglad gemaakt. Met mij zijn vele dames ten val gekomen en weer opgestaan. Allen met hun eigen reden. Ik zat binnen enkele seconden weer op de fiets, boos dat deze valpartij erin had kunnen resulteren dat ik finish net niet nou zou halen. Net niet.. Mijn bloedende elleboog en knie zagen er door de regen dramatisch uit, maar waren nog functioneel, dus op naar de finish! Ik liet de broeders van Service Medical onverrichter zake weer hun bus instappen. Een wielrenner staat na een valpartij altijd weer op, met of zonder ‘erg’. De adrenaline verdooft de pijn, de finish roept. Pas dan is de koers ge(st)reden.
Maar hoe is het nu met de schade?