Sinds afgelopen donderdagavond moeten we er aan geloven: de al een week voorspelde regen en onweersbuien vergezeld door windstoten met snelheden tot 90 km/h zijn werkelijkheid geworden. Geen probleem, ik haal mijn Tacx uit de schuur en doe mijn geplande training vergezeld door Matthijs van Nieuwkerk in ‘De wereld draait door’. En terwijl ik op mijn fiets beul met de ramen wijd open en de ventilator blazend op mijn gezicht laat ik de actualiteiten van de week tot mij komen. Best prima voor een avond, maar het onstuimige weer houdt aan.
Zaterdag een koersje gepland met als doel aan mijn explosiviteit te werken. Een criterium in Rijsoord bestaande uit 35 rondes van 1700m met 3 bochten waarvan er 2 je tot stilstand dwingen. Een rondje waarin afremmen en aanzetten de hoofdrol spelen. Op zaterdagochtend word ik wakker van de regen en ik vraag me af of ik moet gaan. Ik ken het parkoers niet; zou de weg glad zijn door de regen? Misschien de klinkerstraat wel. En wat nou als mijn angst overheerst, ik niet onbevangen genoeg fiets en het peloton dus vertrekt zonder mij? Dan kan ik mijn trainingsdoel niet realiseren..
Ik besluit mijn trainer en een paar ploeggenoten die ook op de startlijst staan om raad te vragen: zij gaan wel ! Vol overtuiging nog wel….inmiddels heb ik op buienradar gezien dat de meeste regen in de ochtend al gevallen is en dat’t ‘s middags relatief droog is. Het kost me een paar minuten maar dan schakel ik om: ik ga koersen! Eerste keer in de regen was niet zo’n succes (Lotto Decca Tour 2013) maar dit keer wordt het anders! Binnen 10 minuten heb ik mijn wielertenue aan, mijn spullen gepakt en ben ik onderweg naar Rijsoord. In de auto stel ik me voor hoe het zal zijn: de bochten, de eventuele gladheid, de reactie van de andere rensters in de bochten, wanneer de slag valt, wiens wiel ik moet hebben…50 minuten lang loop ik in mijn hoofd verschillende scenario’s door. Ik word er rustig van.
Eenmaal in koers rijden we de eerste 10 rondes met compleet peloton. Van gladheid is geen sprake, de bochten vallen mee. Wanneer de versnelling ingezet wordt, ontstaan er 3 groepjes waarvan de 3e de mijne is. Als 33e over de streep, lekker gereden, mijn explosiviteit een boost gegeven en plezier gehad. Koersen in de regen is eigenlijk best leuk.
Afke van de Wouw, sportpsycholoog, schreef in AD Sportwereld over invloeden van slecht weer (of andere onvoorziene omstandigheden) op de prestatie van sporters en hoe daarmee om te gaan: http://www.afkevandewouw.nl/pub10.jpg
Hey Tessa, Mooi is dat toch hè die mentale voorbereiding. Vaak denken mensen dat het tegen je werkt om voor een koers (lees wedstrijd) na te denken over de wedstrijd. Maar zoals jij beschrijft kan het ook juist de rust geven aan de start.
Mooi, toch de rust om te gaan en te durven.En er ook nog van genieten! Grensverleggend bezig, dochter!