De spits is eraf, mijn eerste klassieker gereden.
150 nerveuze vrouwen staan te dringen aan de start om een plekje vooraan. Mijn Garmin toont een stijging in omgevingstemperatuur van 6.0C naar 10.4C !
Met windkracht 6 belooft het een uitdagende race te worden. Dan klinkt de bel – START
We sprinten weg – mijn stramme, koude spieren protesteren, toch te lang aan de start stil gestaan. Het gaat hard – tegen 55km/h. Langzaam zie ik mijn goede positie vooraan verschuiven naar de achterste gelederen van het peloton. Het voelt alsof ik achteruit ga. Ik laat niet los, blijf terug sprinten en vechten voor een betere positie. Ik draai de bocht in, er is net een valpartij geweest. Twee rensters met hun fietsen in elkaar gehaakt komen op mijn af. Uitwijken. Dan een ambulance voor een andere gevallen vrouw. Het peloton is vertrokken, mijn race is dan eigenlijk al voorbij.
Leuk Tessa dat je zo snel na de omloop al verslag doet, knap van je. We hebben het er dinsdagavond nog wel over.
Groet, Raymond
Klinkt een beetje als de dichter van “de wereld draait door” licht sarcastische beschrijving van een ervaring. Maar ben trots op je, zusje, binnenkort rij jij je eerste dagtour uit!!
Uiteindelijk is het toch van mien linkerbein en mien rechterbein en pin halde. Knap van je, je komt er wel.